Beschrijving
Philip K. Dick behoort stellig niet tot die science-fiction-schrijvers die bij gebrek aan ideeën de lezer tracht te imponeren met een technische geheimtaal. Hij houdt zich het liefst, als een Roald Dahl of een Fredric Brown, op laconieke toon bezig met mensen wie niets menselijks vreemd schijnt te zijn. De lezer zij daarom extra op zijn hoede. Vrijwel alle verhalen worden beheerst door het dubbelganger- en duplicaatmotief waarbij de geperfectioneerde, d.w.z. geheel menselijke robots de grootste bedreiging vormen voor de mensen van vlees en bloed. Ondanks deze waarschuwing zal het menig lezer moeite kosten het schokkende of gruwelijke slot van sommige verhalen te voorzien. Dick kan zelfs de meest fervente haters van science fiction tot zijn bewonderaars rekenen en Anthony Boucher van de New York Times Book Review schreef over hem o.m. : ‘een uniek science-fiction-talent, een ongelooflijk produktief en veelzijdig schrijver’ die zowel in zijn romans als in zijn verhalen ‘de huiveringwekkende symboliek van de absolute nachtmerrie’ gestalte weet te geven.
