Beschrijving
Deze tweede verhalenbundel van Jacques Hamelink verschilt in meerdere opzichten van zijn voorganger Het plantaardig bewind, die in 1964 met de Vijverbergprijs en een jaar later met de Van der Hoogtprijs werd bekroond. Stond in het laatstgenoemde werk het vegetatieve regiem van duistere, de mens opslokkende krachtvelde centraal, in Horror Vacui is het aksent verlegd en krijgen de driften en gevoelens van de hoofdfiguren de nadruk.
De X-faktor van niet te doorgronden menselijke drijfveren blijft weliswaar voortdurend aanwezig, maar meer op de achtergrond. Op de voorgrond heerden de bizarre ingewijden, ingekapselden misschien eerder, in een orde van perversie, soms bijna kalme paniek, leegte en afgrijzen daarvan.
Hamelink beschrijft een soort fantastisch realisme, dat in ons land niet veel beoefend wordt. Vervalt men hier al gauw in vaagheid of in bedachte griezeligheid, Hamelink kiest in Horror Vacui het juiste midden, halverwege de spiegel (J. Bernlef in Het Parool).
Hamelinks wereld is een bizarre, vaak gruwelijke wereld ergens tussen schizofrenie en droomtoestand in (Provinciaalse Zeeuwse Courant).
…behoort Horror Vacui tot de hoogtepunten van de literatuur die hier op het ogenblik wordt gemaakt (K. L. Poll in het Algemeen Handelsblad).
…een auteur met een sterk variabele thematiek en techniek…(NRC).
Hamelinks verhalen bieden de lezer het avontuur dat hij altijd zoekt en slechts bij uitzondering vindt (R. Boltendal in de Friese Koerier).
