Beschrijving
In de “Thuiswereld” van ingenieur Jan Kulozik dient de computer mens en maatschappij. Als Kulozik zich per auto op weg begeeft vanuit het Noorden van Engeland, schakelt hij op de snelweg de computer in die via een automatische piloot de besturing met een snelheid van 240 km per uur regelt. Jan draait zich dan om en gaat TV kijken. Hij ziet een zangeres op het scherm die hem doet denken aan een vriendin – Aileen Pettit. Alleen de gedachte aan haar liet zijn hart sneller kloppen. Misschien was ze nu zelfs wel vrij. Sinds haar scheiding had ze niet veel meer gedaan. Ze zou waarschijnlijk gretig op de kans ingaan om hem weer eens te kunnen ontmoeten. Hij greep de telefoon en sloeg ongeduldig haar nummer aan op het toetsenbord. De bel ging maar twee keer over, voordat ze opnam.
‘Jan. Wat leuk dat je weer eens belt.’
‘Leuk dat je er bent. Heb je soms problemen met de camera?’ Hij wees naar zijn eigen monitor, waarvan het scherm leeg bleef.
‘Nee hoor. Ik heb de lens alleen uit privacy bedekt. Ik zat net in de sauna.’
Ineens vlamde de monitor op en ze schoot in de lach, toen ze zijn gezicht ontwaarde.
‘Heb je nog nooit een naakte vrouw gezien?’
‘Als ik er ooit een heb gezien, dan ben ik dat helemaal vergeten. Waar ik de laatste tijd heb gezeten… hebben ze geen vrouwen. Tenminste, niet zulke prachtige en natte als jij. Echt waar, Aileen.’
Toch is dat maar uiterlijke schijn van de zo op het oog goed georganiseerde en comfortabele computermaatschappij. Terwijl Jan zich zo voortbewoog, pleegde een zojuist door hem ontslagen technicus zelfmoord, omdat hij de gedachte nooit meer werk te kunnen krijgen en zich bij het grote grauwe werklozenleger te moeten aansluiten niet verdragen kon.
Blijkbaar was deze maatschappij niet zo perfect als ze leek…
Geestelijke onvrijheid, geschiedvervalsing, machtsmisbruik, onderdrukking en permanente werkeloosheid waren de problemen van Jan’s wereld. Hoewel hij daarin een zorgeloos bestaan kende begon hij zich die steeds meer bewust te worden…
