Beschrijving
Ze speelde de Tien Uur Blauw, een kwijnende melodie met vele loopjes van parelende, hoge tonen. Ze boog zich daarbij telkens voorover en keek vlak bij de toetsen naar rechts om haar vingers te volgen. Brint voelde de klanken in zijn lichaam resoneren en nog meer het bonzende ritme van haar linkerhand dat het paringsritme aangaf van al die honderdduizend koepelbewoners die vrijwel tegelijkertijd, om tien uur, hun ruime bedkamers opzochten om de liefde te bedrijven.
Hij keek pas weer op toen de laatste tonen van de Blauw waren verklonken. De vrouw zat roerloos op haar krukje. Ze hield haar langwerpige, donkere hoofd, waarvan hij dacht dat het volmaakt in zijn handen zou passen, licht zijwaarts en liet het applaus dat lang aanhield, over zich heen gaan. Toen stond ze op en verwijderde zich tussen de menigte die zich begon te verspreiden. Brint volgde haar hoewel ze geen driehoek tussen haar stevige borsten droeg. Hij deed het zo onopvallend mogelijk, omdat het streng verboden was achter onvrije vrouwen aan te lopen…
Science fiction & psychologische horror uit het grensgebied tussen nachtmerrie en werkelijkheid, door een jonge Nederlandse auteur. Aan Ef Leonard (een pseudoniem) zijn de nieuwste ontwikkelingen binnen de sf – New Wave, Inner Space, enz – stellig niet voorbij gegaan, maar hij is daarbij helder gestructureerde stijltechnieken blijven toepassen, in verhalen met altijd een begin, een midden en een einde.
