Beschrijving
Plotseling werd het vaag vibrerende gezoem dat uit het computergebouw kwam, sterker.
‘Wat is dat voor de donder? schreeuwde Fleming en sprong op. Hij en Madeleine haastten zich naar de ingang en holden de gang door.
Aboe Zeki kwam hen tegemoet.
‘Wat is er gebeurd?’ vroeg Fleming.’
‘Dat weet ik niet, dr. Fleming. De jongedame kwam binnen, bleef even om zich heen staan kijken en ging toen voor het controlepaneel zitten.’
Fleming schoot langs hem heen. Het grote scherm werd doorsneden door golvende banen licht; waanzinnige geometrische patronen die elkaar afwisselden, zwakker werden en voortdurend van vorm veranderden.
In een stoel voor het paneel zat Andromeda.
‘André!’ riep Fleming en bleef staan alsof hij tegengehouden werd door een kracht die zijn benen leek te verlammen. Ze draaide zich niet om. ‘Andromeda! gilde hij.
Aan het slot van ‘Andromeda’ (Zwarte Beertjes 1191) bleek de gelijknamige vrouwelijke hoofdpersoon, die onder invloed van Andromedaanse intelligentsia een poging had gedaan om de Aarde naar haar hand te zetten, tijdens een achtervolging plotseling door de zee verzwolgen. Opgelucht nam men aan dat ze verdronken was, maar haar scheppers – de beroemde astronoom en fysicus Fred Hoyle en de scriptwriter John Elliot – geven het beeldschone en onberekenbare meisje nóg een kans in dit tweede, overigens op zich zelf staande, deel: ‘Andermaal Andromeda.’
